روش های انتخاب رمز عبور مطمئن (قسمت دوم )

تعداد بازدید:۸۶۲
روش های انتخاب رمز عبور مطمئن (قسمت دوم )

یک سوال مهم

اگر به کسی اعتماد داشته باشیم، می توانیم رمزعبور خود را به او بدهیم ؟

پاسخ :‌ اولاً، اینکه اگر به کسی اعتماد دارید دلیل نمی شود که آن شخص بتواند به خوبی از رمزعبورتان محافظت کند. حتی اگر قصد سواستفاده نداشته باشد، ممکن است آن را روی کاغذی بنویسد که افراد دیگری هم آن را می بینند. دوماً، اگر رمزعبور خود را به کسی نداده باشید ، زمانی که کسی وارد حسابتان می شود، لازم نیست از همه کسانی که این رمزعبور را دارند در این باره سوال کنید

به خاطر سپردن و نگهداری رمزهای عبور

استفاده از رمزعبورهای متفاوت برای حساب های مختلف هرچند که امری سخت و طاقت فرسا به نظر می‌رسد، اما از اهمیت بالایی برخوردار است. شاید تعجب کنید اما شخصی با یک حافظه متوسط به راحتی می تواند چندین رمز طولانی، پیچیده و به ظاهر بی معنی را بدون اینکه آنها را جایی بنویسد، حفظ کند. به شرطی که چند نکته مهم در ساختن و حفظ کردن رمزها را که در پایین توضیح می دهیم رعایت کند. با این کار می توانید رمزهای عبوری بسازید که حتی افراد نابغه با پیشرفته ترین نرم افزارهای رمزشکن نتوانند آنها را کشف کنند.

برای ساختن رمزعبور، بهتر است از کاراکترهای متنوع و روش های مختلف استفاده کنید. برای مثال:

حروف بزرگ و کوچک:

“My naME is Not MR. MahMudi”

حروف و اعداد:

“a۱۱ w۰Rk ۴nD N۰ p۱۴Y”

مخلوط کردن بعضی علامت ها:

“c@t(heR۱nthery۳”

استفاده از چند زبان:

“Let Them Eat ۱e gateaU au ch()colaT” (انگلیسی و فرانسه)

استفاده از این روش ها پیچیدگی و امنیت رمزعبور را بالا می برد، اما آن را کاملا بی معنی و غیر قابل حفظ کردن نمی کند. حتی استفاده از بعضی از راه های شایع (مثل بکار بردن ۰(صفر) به جای o(اُ) یا علامت @ به جای حرف a) هم ایده خوبی است، زیرا این کار حداقل، زمان پیدا شدن رمزعبور توسط نرم افزار رمزشکن را افزایش می دهد یا آن را برای افراد معمولی غیر قابل حدس زدن می کند.

برای ما راحت تر است که ابتدا جملات خود را به صورت فینگلیش بنویسیم و بعد روی آن تغییراتی را انجام بدهیم. کار بسیار ساده‌ای است:

"من کتاب را خیلی دوست دارم" را می توان به صورت فینگلیش نوشت:

“man ketab ra kheili dust daram”

در این حالت می توان آن را هر طور که دوست دارید تغییر دهید برای مثال: “Mkrk۲D@@r@m”

کار یک نرم افزار رمزشکن این است که حروف مختلف را با هم ترکیب کرده و آنها را در محل رمزعبور قرار می دهد تا به طریقه آزمون و خطا، رمزعبور را بیابد. نویسندگان این برنامه ها می دانند که اکثر افراد از یک کلمه معنی دار برای رمزعبور خود استفاده می کنند، به همین دلیل برنامه خود را به گونه ای آماده می کنند تا ابتدا کلماتی را که در لغت نامه قرار دارد را امتحان کند. نکته مثبت برای ما فارسی زبانان این است که اکثر این نرم افزارها برای زبان انگلیسی و لغات آن طراحی می شوند، پس توصیه می شود برای رمزعبور خود را به جای انگلیسی از فینگلیش استفاده کنید.

البته راه عالی دیگری نیز وجود دارد. فرض کنید در حین وارد کردن رمز کسی مخفیانه به کیبورد(صفحه کلید) شما نگاه می کند. اگر کلمه ای که شما می زنید یک کلمه انگلیسی یا فینگلیش باشد او به راحتی آن را متوجه می شود، چون معمولا افراد به حروف انگلیسی کیبورد توجه می کنند. اما انتخاب دیگری نیز پیش روی شماست، کلمه خود را فارسی تایپ کنید! احتمالا برای همه ما پیش آمده که می خواهیم در محلی یک کلمه فارسی بنویسم و بعد از اینکه آن را می نویسیم متوجه می شویم که زبان نوشته انگلیسی بوده و ما انگلیسی تایپ کرده ایم. مثلا ما در سایتی کلمه "بیرجند" !!! را می نویسیم اما چون حواس مان نبوده و زبان ویندوز را به فارسی تغییر نداده ایم این عبارت تایپ می شود: “ ‘fdv[kn”. به نظر شما این یک رمزعبور پیچیده نیست؟

در زیر مثال هایی از این روش را می آورم:

دانشگاه علوم پزشکی = nhka'hi ug,l `ca;d

کوه باقران = ;,I fhrvhk

در اینجا ما با توجه به حروف فارسی روی کلید های کیبورد کلمه فارسی مورد نظرمان را تایپ می کنیم اما چون زبان سیستم عامل روی انگلیسی است، حروفی که در محل وارد کردن رمزعبور تایپ می شوند نیز انگلیسی خواهند بود. البته هنگامی که قرار بر استفاده از یک صفحه‌کلید بدون برچسب فارسی باشد! مسأله بسیار سخت می شود.

این ها فقط چند راه ساده برای پیچیده کردن و در عین حال قابل حفظ ماندن رمزهای عبور هستند، بدیهی است که شما می توانید از روش های ابداعی خود برای این کار استفاده کنید.

آخرین ویرایش۲۱ آبان ۱۳۹۷