روش های انتخاب رمز عبور مطمئن (قسمت اول)

رمزعبور در تعریف به کلمات، عبارات یا جملاتی محرمانه گفته می شود که نقش یک دیوار بین اطلاعات ما و کسانی که می خواهند این اطلاعات را بدون اجازه بخوانند، کپی کنند، تغییر دهند و یا نابود کنند قرار می گیرد.

 

عموما، زمانی که شما می خواهید از چیزی محافظت کنید آن را با یک کلید، قفل می کنید. نگه داری خانه، ماشین و دوچرخه به وسیله کلید های فیزیکی و محافظت از فایل ها با کلید های دیجیتالی انجام می شود. در کارت بانک ها رمزهای عددی و در ایمیل نیز کلمات رمز داریم. همه این کلید ها چه فیزیکی و چه الکترونیکی در یک نکته مشترک هستند: اگر به دست کسی بیفتند، او به راحتی می تواند قفل را باز کند. برای مثال شما یک دیوار آتش (FireWall) پیشرفته دارید، هارد و ایمیل تان هم رمز گذاری شده و مطمئن هستند. حال اگر رمزعبور شما ضعیف باشد یا به دست کسی بیافتد تمام موانع قبلی کارایی خود را از دست می دهند.

 

 

اجزای یک رمزعبور قوی

یک رمزعبور باید به قدر کافی مشکل باشد تا یک برنامه کامپیوتری رمزشکن نتواند آن را به راحتی حدس بزند.

• رمز باید طولانی باشد:

رمزعبور هرچه طولانی تر باشد، احتمال اینکه یک برنامه کامپیوتری بتواند آن را حدس بزند کمتر می شود. سعی کنید رمزعبورتان حداقل ده حرف داشته باشد. البته بعضی افراد از رمزهایی شامل چند کلمه که بدون فاصله پشت سر هم آورده می شوند، استفاده می کنند که اغلب به آنها عبارت رمز گفته می شود. ما نیز توصیه می کنیم تا آنجایی که برنامه یا سرویس مورد استفاده به شما اجازه می دهد، رمزعبور خود را طولانی کنید.

• رمز باید پیچیده باشد:

علاوه بر طول، پیچیده بودن نیز از کشف رمز توسط نرم افزارهای رمزشکن -که ترکیبی از حروف را کنار یکدیگر قرار می دهند- جلوگیری می کند. پس در صورت امکان سعی کنید رمزعبور شما شامل حروف بزرگ انگلیسی، حروف کوچک انگلیسی، اعداد و علامت هایی مثل نقطه باشد.

یک رمز می بایست به قدر کافی مشکل باشد تا افراد نتوانند آن را حدس بزنند.

• رمز را باید بتوان به خاطر سپرد:

اگر شما نتوانید رمزعبور خود را حفظ کنید و آن را جایی بنویسید، احتمالا آن را دو دستی به کسی که به خانه، کیف پول و یا حتی سطل آشغال دفتر شما دسترسی دارد، تقدیم کرده اید. پس رمز عبوری را انتخاب کنید که در عین پیچیدگی بتوانید آنرا به خاطر بسپارید و نیاز به یادداشت آن در مکان دیگر نباشید .

رمز عبور نباید شخصی باشد:

رمزعبور نباید هیچ ارتباطی با شخصیت شما داشته باشد. بنابراین از انتخاب کلمات یا عباراتی که قسمتی از اطلاعات شخصی شما هستند (مثل نام، شماره کارت ملی، شماره تلفن ها، اسم فرزندان، روز تولد، یا هر چیزی که ممکن است افراد دیگر درباره شما بدانند) بپرهیزید.

رمزعبورتان را مخفی نگه دارید:

همیشه هنگام وارد کردن رمزعبور به افرادی که ممکن است آن را از روی دست شما بخوانند توجه کنید. همچنین به جز در موارد کاملا ضروری رمزعبور خود را به هیچ کس نگویید. اگر هم مجبور بودید که آن را به دوست، هم کلاسی یا یکی از اعضای خانواده بگویید، ابتدا آن را به یک رمزعبور موقتی تغییر دهید و به شخص مورد نظر بدهید. پس از اتمام کار، آن را به حالت قبل بازگردانید. البته، اغلب اوقات راه های دیگری مثل ایجاد یک رمزعبور جداگانه در حساب خود، وجود دارد که در صورت امکان بهتر است از این روش ها استفاده کنید.

• رمزهای عبور نباید یکسان باشند:

از یک رمزعبور برای بیش از یک حساب استفاده نکنید، زیرا اگر کسی آن را بفهمد به تمام اطلاعات شما دسترسی پیدا خواهد کرد. فرض کنید رمزعبور کامپیوتر و ایمیل شما یکسان است، حال اگر کسی بتواند کامپیوتر شما را "هک" کند یا به طریقی رمز آن را بدست آورد، به ایمیل شما نیز دسترسی خواهد داشت.

هک به معنی سود بردن از یک روش سریع و هوشمندانه برای حل یک مشکل است. اما در گفتگوهای امروزی "هک" به معنی نفوذ به یک سیستم کامپیوتری است و "هکر" کسی است که با دانش بالا در زمینه‌هایی مانند برنامه نویسی و نرم افزار می‌تواند بدون داشتن ملزومات لازم به یک سیستم نفوذ کند و از منابع آن برای خود بهره برداری کند.

رمزهای عبور را بطور دوره ای عوض کنید:

توصیه می شود رمزعبور خود را به طور منظم حداقل هر ۳ ماه یک بار عوض کنید. زیرا به مرور زمان احتمال اینکه دیگران رمزعبور شما را بفهمند، افزایش می یابد